-Arjantin Notları-2
-Ihlamurlar Anadolu kokar-Özgür Çoban
-Buenos Aires'de baharın en güzel günleri
yaşanıyor, her taraf renk cümbüşü
-Kentin kaldırımlarında tanıdık bir yüze
rastlamak gibi bir şey ıhlamur ağacı
-Ihlamur kokusu, memleket kokusu
-Bu kent daha yakın geliyor artık
Buenos Aires'te zaman hızlı geçiyor, her ne kadar hayat yavaş aksa da... Bu kente geleli iki gün sonra bir ay olacak. İspanyolca kursundan fırsat bulduğum zamanlarda ''Capital'' adı verilen kent merkezini geziyorum.
Arjantinliler fiziksel özellikleri bakımından Anadolu insanına benziyor. Otobüsle seyahat ederken insanları özellikle inceliyorum. Gençler yaşlı insanlara karşı saygılı. Mutlaka ayakta kalan yaşlılara yer veriyorlar. Ayrıca, otobüslerde yaşlılar, engelliler ve hamileler için ayrılmış koltuklar var. Bu koltuklara insanlar oturmuyorlar. Otursalar bile koltuğun sahibini görünce mutlaka kalkıyorlar. Oturup da kalkmayanlar ise diğer yolcular tarafından uyarılıyor.
Otobüs güzergahları bütün kenti boydan boya kat ediyor. Otobüsleri burada adına ''Sube'' denilen para karşılığı kredi yükleyebildiğiniz manyetik kartlarla ya da otobüsün içerisinde bulunan otomatik kutulara 2 Peso atarak kullanabiliyorsunuz. Sube'nin avantajı daha ucuza getirmesi yolculuğunuzu. Çünkü Sube ile binerseniz gideceğiniz yere göre kredi çekiliyor kartınızdan.
Bir de ''Subte'' adını verdikleri metro sistemi var. Fazla kullanamadım
ama güzergahı biraz daha kısa gibi. Subte'nin güzergahının uzamasına otobüsçüler karşı çıkıyormuş. Demiştim ya, bize benziyorlar... Buenos Aires'in toplu taşıma sistemi ile ilgili şimdilik bu kadar bilgi yeter.
-Ihlamur ve dut ağaçları
Neredeyse bir ay olacak buraya geleli ya, memleket özlemi ufak ufak tırmalamaya başladı. Bir süre sonra ''şurası Sakarya Caddesi'ni andırıyor'', ''bu sokak şuraya benziyor'' demeye başlıyorsunuz.
Buenos Aires, ilkbaharın en güzel günlerini yaşıyor. Tüm dalları çiçek basmış, ortalıkta envai çeşit çiçek kokusu, baş döndürücü bir renk cümbüşü... Kaldırımlarda ağaçlar egemenliklerini ilan etmiş; dallardan, çiçeklerden arta kalan alanlar yaya yolu olarak kullanılıyor. Belli ki tek bir ağaca kıymamış buranın insanları. Burada şehir mimarisine bitki örtüsü yön veriyor adeta.
Ben de tadını çıkarıyorum Buenos Aires'in bahar günlerinin. Yine gezdiğim günlerden birinde kentin kaldırımlarında tanıdık bir yüze rastladım 10-15 gün oluyor. Önce kokusu çalındı burnuma, çok bildik. İyice yaklaştım, ''acaba o mu?'' Ta kendisiydi. Takmış takıştırmış, sürmüş sürüştürmüş... Gözlerim doldu. Memleket kokusuydu, aynısı... Dallarını rüzgara bırakmış, ortalığı enfes rayihasına boğmuş... Topraklarımdan tanıdığım Ihlamur ağacı. Karşı kaldırım, bu kaldırım, her taraf ıhlamur ağacıyla doluydu. Derince kokladım çiçeklerini.
Bu kent daha bir yakın geliyor artık. Her ıhlamur ağacı bir sokak, bir cadde; bir Ankara, bir İstanbul ya da İzmir benim için. O da göçmen belli ama sıkı sıkıya tutunmuş bu topraklara, kök salmış. Burada caddeler, sokaklar buram buram ıhlamur kokarken, mutluyum.
Bir de dut ağacım var burada. Sabahları spor yaptığım yol üzerinde bir bahçeden uzatıyor başını dışarıya. Öyle güzel, öyle alımlı ki. O da tanıdık memleketten. Yalnız burada meyvelerini yemiyorlar gördüğüm kadarıyla. Her sabah bana uzattığı ellerinden topluyorum bal gibi kara çocuklarını. Bu arada, yanımdan geçenlerin bana kaçamak bakışlar attığını fark ediyorum. Dutlar öyle tatlı, öyle tatlı ki sanki Ayaş'tan gelmiş arkadaş buraya. Birkaç alışveriş merkezini bahçesinde daha dut ağacı gördüm. Bu coğrafyaya ait olmayan bitki türlerinin kamuya açık alanlarda bu kadar sık görülmesinin nedeni sanırım, Arjantin insanının yeşile verdiği değerle doğru orantılı.
Otobüste rastladığım, üzerinde Türk bayrağı bulunan tişört giyen arkadaştan da ufakça bahsedeyim. Capitale giderken rastladım bu arkadaşa. Şaşırdım önce. Sonra yanıma yaklaşınca, sordum nereli olduğunu. Arjantinliyim deyince, ''Tişörtündeki bayrağın hangi ülkeye ait olduğunu biliyor musun?'' diye sordum. ''Evet biliyorum. Türkiye'' dedi. Ülkemize tatile gelen bir arkadaşı hediye etmiş tişörtü. ''Severek giyiyorum. Ay ve yıldız. Bundan başka daha ne yakışabilir birbirine?'' sözleri kulağımdan hiç gitmiyor.
Arjantin şaşırtmaya, şaşırttıkça merak uyandırmaya devam ediyor.
(Özgür Çoban - Buenos Aires)